اظهارنامه

خواهان یا مدعی در علم حقوق شخصی (حقوقی یا حقیقی) است که خواسته خود را در دادگاه علیه خوانده طلب می‌کند. خواهان می‌بایست دعوی حقوقی خود را در برگ مخصوص دادخواست تنظیم کند و در دادگاه صالح اقامه کند.

اظهارنامه (طبق ماده ۱۵۶ قانون ایین دادرسی مدنی؛ هر کس می‌تواند قبل از تقدیم دادخواست ، حق خود را به وسیله اظهار نامه از دیگری مطالبه نماید مشروط بر اینکه موعد مطالبه رسیده باشد.) پس اظهارنامه در مسائل یا دعاوی حقوقی وسیله ایست برای بیان اظهارات خود به طرف مقابل. چون اظهارنامه از طریق دایره ابلاغ واحدهای قضایی(دفاتر دادگاه ها یا اداره ثبت اسناد و املاک) به مخاطب ابلاغ می‌شود بنابراین امکان طرح دعوی بر اساس آن وجود دارد. مثلاً اگر کسی خواهان حق خود باشد (قبل از طرح دعوی)، می‌تواند اجرا یا استیفای حق خود را به‌وسیله اظهارنامه از طرف مقابل بخواهد و در صورت عدم انجام آن اقدام به طرح دعوی کند. نکته قابل اهمیت در اظهار نامه نبودن محدودیت در زمان تقدیم آن است به عبارت دیگر هر زمان که خواهان اراده کند می‌تواند اظهار نامه را بفرستد. عموماً از اظهار نامه قبل از طرح دعوای اصلی استفاده می‌شود. دادگاه صالح برای ارسال اظهارنامه، دادگاه محل اقامت خواهان است بر عکس دادخواست.